Όσο περισσότερο αποκαλύπτονται οι τεράστιες ελλείψεις του κρατικού σχεδιασμού, της πολιτικής προστασίας και των υποδομών για τις λαϊκές ανάγκες, τόσο περισσότερο τα καιρικά φαινόμενα, όπως οι φυσιολογικές χιονοπτώσεις το χειμώνα, θα βαφτίζονται “ακραία” και “πρωτόγνωρα, αλλά και τόσο περισσότερο θα ακούγονται ανέξοδες συστάσεις και επικλήσεις στην “ατομική ευθύνη”.
Αυτό που επείγει αυτή τη στιγμή είναι η προστασία και η ασφαλής μετακίνηση των εργαζομένων, ακόμη και με παύση εργασιών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η προστασία από διακοπές ρεύματος και νερού, η φροντίδα για όσους έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα για εκείνους που πλήττονται από την ενεργειακή φτώχεια, η εξασφάλιση της λειτουργίας των Μέσων Μεταφοράς και των οδικών αξόνων, πολλοί εκ των οποίων είναι απροσπέλαστοι.