Αναβρασμός επικρατεί στις τοπικές κοινωνίες και τους πολιτιστικούς συλλόγους ανά τη χώρα, ύστερα από την αιφνιδιαστική εφαρμογή ενός νόμου-παγίδα που απαγορεύει πλέον τις παραδοσιακές ψησταριές στα πανηγύρια και επιβάλλει τη συνεργασία αποκλειστικά με εταιρείες catering.
Ο νόμος, που είχε περάσει «στα μουλωχτά» πέρυσι χωρίς να εφαρμοστεί, καταργεί ουσιαστικά τη συμμετοχή των κατοίκων στη μαγειρική και την εθελοντική εστίαση που αποτελεί εδώ και δεκαετίες αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής πανηγυρικής κουλτούρας.
Το υποκριτικό επιχείρημα της συμμόρφωσης με τους υγειονομικούς κανόνες και της αποφυγής πυρκαγιών μέσω Πολιτικής Προστασίας, φαίνεται να είναι το φύλλο συκής που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει —για άλλη μια φορά— μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αντί να στηρίζει την κοινωνική συνοχή και την πολιτιστική έκφραση των μικρών κοινοτήτων, τις εξωθεί σε αφανισμό.
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι είναι στα «κάγκελα». Η οικονομική επιβάρυνση από την υποχρεωτική συνεργασία με επαγγελματίες του κλάδου όχι μόνο στερεί τη χαρά της εθελοντικής προσφοράς, αλλά απειλεί ευθέως την ύπαρξη πολλών πανηγυριών. Ιδίως σε χωριά και νησιά όπου ολόκληρη η τοπική ζωή κινείται γύρω από την οργάνωση αυτών των εκδηλώσεων.
Όπως καταγγέλλουν αρκετοί εκπρόσωποι συλλόγων, η κυβέρνηση προχωρά για άλλη μια φορά χωρίς διάλογο, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, με μοναδικό γνώμονα τη φοροείσπραξη και τον έλεγχο των πάντων — ακόμα και του σουβλακιού.
Η κατάργηση της ψησταριάς δεν είναι απλά μια διοικητική ρύθμιση. Είναι μια ευθεία επίθεση στην ελληνική παράδοση, την αλληλεγγύη και την αυθεντικότητα των τοπικών εθίμων. Και είναι βέβαιο πως αν δεν ανακληθεί άμεσα, θα σημάνει το τέλος πολλών πολιτιστικών εκδηλώσεων, και μαζί τους, ενός κομματιού της ελληνικής ψυχής.