486
Αν δεν είχαμε τον κ. Μητσοτάκη με την τραγική όπως αποδείχτηκε κανονικότητά του, που ασχημονεί πάνω στις πληγές της κοινωνίας, μπορεί να μην είχαμε ξεμπερδέψει με την πανδημία –όπως ο ίδιος τουλάχιστον τρεις φορές πανηγύρισε–, αλλά θα είχαμε μετριάσει και το δράμα και τον πόνο και τον αριθμό των ανθρώπων που χάθηκαν, ενώ θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Όχι, δεν ισχυρίζομαι ότι ο κύριος Μητσοτάκης είναι απλώς ανίκανος. Ισχυρίζομαι ότι είναι αθεράπευτα δογματικός και προσηλωμένος στις αποτυχημένες συνταγές τού χθες.
Επίσης ισχυρίζομαι ότι είναι αθεράπευτα κυνικός. Αδυνατεί να κατανοήσει την τραγωδία και τις επιπτώσεις της, με τη σεμνότητα και την περίσκεψη που απαιτεί ο ανθρώπινος πόνος.
Αδυνατεί να κατανοήσει ότι η κρίση δεν είναι ευκαιρία να εφαρμόσει τις αποτυχημένες συνταγές των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιαίτερα σε κομβικές υπηρεσίες για τον πολίτη σε περιόδους κρίσης, όπως η δημόσια Υγεία, η δημόσια Παιδεία, η Ενέργεια.
Η πολιτική αλλαγή είναι πια επιβεβλημένη ως αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο από τον διαρκή εφιάλτη. Και κυρίως, είναι προϋπόθεση για μια δίκαιη διαχείριση της κρίσης, με την κοινωνία στοιχειωδώς προστατευμένη και όχι βορά στις διαθέσεις των αγορών, των κερδοσκόπων, των μεγάλων συμφερόντων που συγκυβερνούν σήμερα τη χώρα.
Το 2022 μπορεί και πρέπει να γίνει η χρονιά της αλλαγής.
Η χρονιά που μια προοδευτική κυβέρνηση θα στρίψει το τιμόνι προς την κοινωνική δικαιοσύνη, την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, την προστασία της εργασίας, την προστασία των πολλών από την ασυδοσία των λίγων. Αυτή είναι η επιδίωξη και ο πρωταρχικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Και δεν μπορεί παρά να είναι η επιδίωξη όλων των δυνάμεων που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές και να εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας. Διότι στις σημερινές συνθήκες η βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, ανάμεσα στη συντήρηση και την πρόοδο, ανάμεσα στη Δεξιά που κάνει την αδικία καθεστώς και τη Δημοκρατική Παράταξη που διαχρονικά αγωνίζεται για ισονομία και δικαιοσύνη, συμπυκνώνεται στο εξής και μοναδικό αίτημα: εκλογές και πολιτική αλλαγή.