Πάρε με, όταν φτάσεις!!
Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης.
Όπως λέμε Γράψε μια επιστολή 300 λέξεων…
Ποιος γράφει σήμερα επιστολές!!!! Υπάρχει ακόμη αυτό το κειμενικο είδος;
Πάρε με, όταν φτάσεις έλεγαν οι γονείς πριν από την εμφάνιση των κινητών! Ποιος γονιός λέει σήμερα Πάρε με, όταν φτάσεις; Κι αν το λέει, έχει καταντήσει φορμουλαικη έκφραση, συνοδευτική της ευχής Καλό ταξίδι!!! Αλλά στην πράξη, σε παίρνει δέκα φορές στη διαδρομή! Έχετε καλό ταξίδι; Όλα καλά; Έχει κίνηση; Σταματήσατε για κανένα καφέ; Τα παιδιά καλά; Δώσε μου τον Αποστολάκη!!! Κοντευετε;
Πόσες φορές η μάνα μου με πρόδιδε όταν δεν έκλεινα το κινητό μου στις πτήσεις, καθώς πάντα φρόντιζε να με πάρει πριν από την προσγείωση!!! Ναι αισθάνομαι εκατό μάτια πάνω μου!!! Με κοιτούν δε με κοιτούν!!! Να αναρωτιούνται οι ποδοσφαιρόφιλοι Από πού ακούγεται ο ύμνος της ΑΕΚ; Τον είχα ως ήχο κλήσεων!!!
Όλοι οι γέροι γονείς έχουν προμηθευτεί κινητό και το μοναδικό που μαθαίνουν είναι το κινητό του παιδιού τους! Μήπως στέλνουν μηνύματα; Μήπως ξέρουν από γκουγκλ; Ή από fb; Φοράνε τα γυαλιά και πληκτρολογούν τα νούμερα, όπως εμείς, όταν πρωτομαθαμε υπολογιστή.
Κι αυτό είναι το χειρότερο! Όταν το κινητό καλεί και δεν απαντάει. Όταν μια σπαστική φωνή σου λέει Η κλήση σας προωθείται! Και ξανά το ίδιο. Και ξεσπάς: Γιατί δεν το σηκώνει ο αναίσθητος -η. Το παλιόπαιδο, τι κάνει και δεν το ακούει. Και αυτά δεν είναι λόγια νεύρων και θυμού. Είναι λόγια παρηγοριάς και ενθάρρυνσης. Γιατί το μυαλό έχει αρχίσει να ταξιδεύει στο κακό!!!!!!
Η ελπίδα πεθάνει τελευταία!!!! Και ξανά τηλέφωνο, όχι ότι δεν απελπίζεται αλλά η απελπισία σε οδηγεί να ξαναπάρεις, τι κάνει ο πνιγμένος με τα μαλλιά του; Και η κλήση που προωθείται, η ψυχρή αυτή φωνή σκίζει το σώμα σαν χίλιες μαχαιριές!!!!
Μου θυμίζουν την Κύπρο του ’74!!! Με μια φωτογραφία στο χέρι!!!! Μήπως είδες…… Και να τον κοιτάει όχι στα μάτια, στα χείλη!!!!