Καινούργιο και παλιό παλεύουν μεταξύ τους στο διάβα του χρόνου, μια μάχη αένναη, συνεχής, με απροσδιόριστη έκβαση και πολλές φορές μη προβλέψιμη.
Η πρόβλεψη, αν και πρέπει να είναι βασικό προσόν του πολιτικού, δεν ήταν ποτέ καλή μαμμή της ιστορίας.
«Πρόβλεψη χωρίς γνώση, αυγό χωρίς αλάτι»
Δεν ήταν πάντα, πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων το εμβρυουλκο, η μαμμή της γέννησης του νέου, της εμφάνισης και επικράτησης του καινούργιου.
Δύσκολος ο τοκετός του νέου, για την ευτυχή του κατάληξη, θα πρέπει οι συνθήκες να είναι ευνοϊκές και ο γεννήτορας θα πρέπει να είναι καλός γνώστης και των δυσμενών και των ευνοϊκών συνθηκών.
Η άγνοια μιάς εκ των δύο παραμέτρων οδηγεί ή σε τερατογένεση ή σε αποβολή του εμβρύου.
Δεν διαφέρει και πολύ από την διαδικασία ενός τοκετού και μιάς γέννησης, η διαδικασία εμφάνισης και γέννησης του νέου στην πολιτική.
Οι Κοινωνικές διεργασίες είναι αργόσυρτες και η κατά περιόδους κατάληξη τους, που πάντα τείνει στην κατάργηση του παλαιού και την εμφάνιση του νέου, δεν κρύβει και πολλές εκπλήξεις.
Το νέο εμφανίζεται, η παγίωση όμως και επικράτηση του, είναι πάντα υπό αίρεση, γιατί υποβόσκει ο κίνδυνος της ενσωμάτωσης του στο παλαιό και χάνεται έτσι η ευκαιρία της όποιας ποιοτικής μεταβολής.
Εδώ και αρκετά χρόνια βιώνουμε το φαινόμενο της συνεχούς εγκυμοσύνης και των συνεχών αποβολών των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ- ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ κομμάτων σε ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟ επίπεδο και την αποτυχία γέννησης του ΝΕΟΥ.
Είναι λάθος η επιλογή του χρόνου, είναι λάθος η εκτίμηση των συνθηκών, είναι τόσο ισχυρές οι αντιτιθέμενες δυνάμεις ή είναι άγνοια των συνθηκών και παθογενειών του γεννήτορα;
Η ροή των πραγμάτων και οι εξελίξεις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, Κοινωνικής διάρθρωσης και Κοινωνικών αναγκών, καθιστούν αδήριτη την ανάγκη μετάλλαξης, την ανάγκη αλλαγής ρότας των εξελίξεων, την ανάγκη της γέννησης του νέου και την αντικατάσταση του φθαρμένου παλαιού.
Βέβαιο είναι ότι τη γέννηση και επικράτηση του σημερινού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, μεγάλα τμήματα των Κοινωνιών σε Παγκόσμιο επίπεδο την υποδέχτηκαν, με ανοχή, με στήριξη, με αποδοχή, έστω και παρασυρμένα από την παραπληροφόρηση και εντυπωσιασμένα από το περίβλημα με το οποίο την εμφάνισαν.
Τα αποτελέσματα της πορείας αυτού του νεοπλάσματος, γεννούν σήμερα άλλου είδους συναισθήματα και οι Κοινωνίες, αναζητούν διεξόδους από τις ζοφερές συνθήκες διαβίωσης που της επέβαλαν.
Οι νεοσυντηριτικές Φιλελεύθερες δυνάμεις υπηρετούν με πάθος και αφοσίωση τις σημερινές δομές και μονεταριστικές πολιτικές του Διεθνούς Μονοπωλιακού Καπιταλισμου, του προϊόντος της Παγκοσμιοποίησης.
Οι στόχοι τους είναι πλέον εμφανείς και δεν έχουν καμιά σχέση με αυτά που προανήγγελαν οι εμπνευστές και δημιουργοί του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Η γενικευμένη φτωχοποίηση, η εξατομίκευση, η ανισοκατανομή του πλούτου και υπερσυσσώρευση υπέρ των ολίγων, η απαξίωση θεσμών και συλλογικοτήτων και τέλος η κοινωνική αποδιάρθρωση είναι τα αποτελέσματα και οι επιλογές του σημερινού ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Η Κοινωνική αποδιάρθρωση και η επίπλαστη κινητικότητα διέρρηξαν τους δεσμούς και την συνεκτικότητα των μελών των Κοινωνικών Τάξεων και αποδυνάμωσαν και διέσπασαν την μεγαλύτερη Κοινωνική Ομάδα, την Μικροαστική τάξη, αν και με όρους κοινωνικοπολιτικούς δεν είναι ΤΑΞΗ, αλλά σύνολο κοινωνικών ομάδων με κοινά ή παραπλήσια συμφέροντα και επιδιώξεις.
Τα Δημοκρατικά και Αριστερά κόμματα σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο, ηθελημένα ή αθέλητα( προσωπικά πιστεύω ηθελημένα) οδηγήθηκαν στην αποδοχή μεγάλου μέρους των πολιτικών του μονεταρισμού και αυτή η όσμωση, μετάλλαξε το DNA τους, με αποτέλεσμα την απώλεια των Κοινωνικών τους αντιστοιχίσεων.
Ο μεγαλύτερος εχθρός της όποιας ΑΛΛΑΓΗΣ ή μετάλλαξης, είναι ο νόμος της αδράνειας και αυτόν οφείλουν να υπερβούν, ούτως ώστε να υπάρξουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για την αποδοχή των προτάσεων τους για αλλαγή πολιτικών.
Απαιτείται υπέρβαση της αδράνειας εντός των τειχών των κομμάτων και υπέρβαση της αδράνειας εντός των Κοινωνιών.
Είναι βέβαιο ότι εντός των κομμάτων υπάρχουν ομάδες και δυνάμεις που συμπλέουν με τη συντήρηση και τις κατεστημένες δομές, κατάλοιπα του παρελθόντος και της όσμωσης, που για πολλούς ανεξήγητους λόγους, κρατούν δέσμια τα κόμματα και τα παρασύρουν στην διατύπωση και έκφραση αμφιλεγόμενων και μη πειστικών προτάσεων.
Βέβαιο επίσης είναι ή ότι δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς οι Κοινωνικές μεταβολές ή ότι δεν λαμβάνονται υπ όψη στην διαμόρφωση των πολιτικών τους προτάσεων.
Η άγνοια ή η μη αποδοχή της σημερινής πραγματικότητας, οδηγεί στην αδυναμία διάγνωσης των κοινωνικά ζητούμενων και τον εγκλωβισμό των κομμάτων, στην διατύπωση πολιτικών διαχείρησης μέσα στο υφιστάμενο νοσηρό πλαίσιο.
Οι Εθνικές και Διεθνείς εξελίξεις είναι δεδομένο ότι θα φέρουν μια νέα τάξη πραγμάτων, θα είναι αυτή η νέα τάξη του ανατολικού- νότιου τόξου με την πλήρη διαφοροποίηση του Διεθνούς οικονομικού συστήματος και επικυριαρχίας ή η ενδυνάμωση του υφιστάμενου συστήματος;
Με την αποδοχή της μιάς ή της άλλης εκδοχής, ένα είναι βέβαιο, η αναγκαιότητα διαμόρφωσης και διατύπωσης πρότασης για το αύριο και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ.
Παρασκευας Γιάννης
Ρόδος 21/1/23