Η μείωση των γεννήσεων και η αύξηση των θανάτων στην Ελλάδα αποτυπώνουν σοβαρές δημογραφικές προκλήσεις, οι οποίες, όπως τονίζει ο καθηγητής Βύρων Κοτζαμάνης, δεν οφείλονται μόνο σε προσωρινές συγκυρίες, αλλά έχουν δομικές ρίζες που αφορούν τόσο την υπογεννητικότητα όσο και τη γήρανση του πληθυσμού. Η δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα νεαρά ζευγάρια στην απόκτηση παιδιών ενισχύεται από την έλλειψη επαρκούς κρατικής υποστήριξης. Πράγματι, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα επιδόματα για την υποστήριξη νέων οικογενειών είναι πιο γενναιόδωρα, η Ελλάδα παρέχει ελάχιστα χρήματα σε σύγκριση.
Η μείωση του αριθμού των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία, η καθυστέρηση στη γέννηση παιδιών και το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων δημιουργούν ένα δύσκολο σκηνικό για το δημογραφικό μέλλον της χώρας. Όπως σημειώνει ο καθηγητής, οι γενιές των τελευταίων δεκαετιών αποκτούν λιγότερα παιδιά και σε μεγαλύτερη ηλικία, ενώ το αρνητικό ισοζύγιο μεταξύ γεννήσεων και θανάτων επιδεινώνεται. Επιπλέον, το μεταναστευτικό
ισοζύγιο μπορεί να περιορίσει την υποχώρηση του πληθυσμού, αλλά απαιτούνται πολιτικές για να ενισχυθεί η επιστροφή νέων και να στηριχθούν όσοι θέλουν να ξεκινήσουν οικογένεια.
Είναι κρίσιμο να πιέσουμε την κυβέρνηση να αναλάβει δράση, υιοθετώντας πολιτικές που στηρίζουν οικονομικά τις νέες οικογένειες και να αυξήσει τα επιδόματα, ιδιαίτερα για τα πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών. Αντίστοιχες πρακτικές από χώρες όπως η Φινλανδία δείχνουν ότι η στήριξη των οικογενειών έχει θετικά αποτελέσματα στις γεννήσεις και στην κοινωνική συνοχή. Αν η Ελλάδα δεν κινηθεί γρήγορα σε αυτή την κατεύθυνση, ο κίνδυνος μόνιμης μείωσης του πληθυσμού και γήρανσης της κοινωνίας είναι μεγάλος, κάτι που μακροπρόθεσμα θα έχει συνέπειες στην οικονομία και στο ασφαλιστικό σύστημα.